Cinerituel Anasayfa - Cinerituel

La Terra Trema (1948): Yükseliş, Refah ve Gurur

10 Nisan, 2013 / yazar: Teksin Begeç / Eleştiriler, İtalyan Yeni Gerçekçiliği, Klasik Filmler

“Sinema gerçeğe yaklaştığı oranda sanat olabilir.”

André Bazin

İnsanoğlunun, varoluşundan beri süregelen mükemmele ulaşma isteriğinin bana göre sanattaki yansıması “nesnel gerçekliğe” ulaşmadır. Tüm sanat dalları içerisinde bunu doruk noktada sadece sinema başarabilir; çünkü onun gösterdiği var olanın kendisidir. Diğer sanat dallarında nesne (gerçek) ile nesneye bakan arasında yaratıcısının eli yer alıyorken, sinemada bu farklı bir boyut kazanır. Yönetmenin (yaratıcının) kendi istediği nesneyi göstermek istemesi, diğer sanat dallarında olduğu gibi keskin bir müdahale ile değildir. O, nesneyi resmetmez, betimlemez, olduğu gibi kullanılır.

Devamını oku

Umberto D (1952): Modernleşen Dünyada Giderek Kaybolan Evrensel Değerler

09 Nisan, 2013 / yazar: Konuk Yazar / Eleştiriler, İtalyan Yeni Gerçekçiliği, Klasik Filmler

Sinema var olduğundan beri etkileşim içerisindedir. İlk zamanlarında bu etkileşim sınırlı olarak gerçekleşirken, günümüzde artan iletişim teknolojileri sayesinde artık her ülkeden, her kültürden filmlere rahatlıkla ulaşabiliyoruz. Hiç bilmediğimiz bir kültürün, hiç gitmediğimiz bir ülkenin yetiştirdiği yönetmenden etkileniyor ve onun tarzını benimseyebiliyoruz. Belki şu anda sinema olarak, ekonomik ve küresel güce sahip olan Hollywood olsa da, artık biliyoruz ki Tayvan sineması bizi Hollywood’dan daha fazla etkileyebiliyor.

İşte sinemanın bu etkileşim gücünden belki en çok yararlanan ülkeler Fransa ve İtalya olmuştur. Sinefiller sinema tarihinde önemli yer tutan filmlerin bazılarında “Fransa ve İtalya ortak yapımıdır.” ibaresini görmeye alışıklardır.

Devamını oku

Riso Amaro (1949): Kafası Karışık Bir Film

08 Nisan, 2013 / yazar: Konuk Yazar / Eleştiriler, İtalyan Yeni Gerçekçiliği, Klasik Filmler

Konuk Yazar: İbrahim Altunkes

Riso amaro, İtalyan Yeni Gerçekçilik akımının sonradan kaydığı üslup çıkmazına verilebilecek en iyi simülatör olabilir. Drama ile melodram arasında gidip gelen yapısıyla veya tuttuğu fakat tam manasıyla kavrayamadığı bu yüzden elinde kalan emek-hak sorunuyla derecelendirilmemiş, olgunlaşmamış hazırlıksız bir ‘gerçekçi’ film.

Alt metinler dâhil tüm hikâye kafası karışmışlık üzerine kurulmuş desek yanlış olmaz sanırım. Bu tezat konuşlandırmanın filmi keskin bir bölünmeye itmesi, izlenilebilirlik katsayısını aşağılara çekiyor fakat dâhil edilen: dans, müzik gibi ögelerle bu durum biraz toparlanılmış diyebiliriz. Teknik açıdan ise dönem itibariyle genelin üzerinde bir kotarma mevcut. Karakterlerin gerçekçi havayı imajinel olarak teneffüs edip sonuca gitmeleri için oldukça uygun bir mekân seçilmiş.

Devamını oku

Ladri di Biciclette (1948): Otorite Hırsızları

08 Nisan, 2013 / yazar: Konuk Yazar / Eleştiriler, İtalyan Yeni Gerçekçiliği, Klasik Filmler

Hırsızlık nedir? Hırsız kimdir? Bir insan ne zaman hırsız olur? Bir de insan neden bisiklet çalar? Üstelik bu yetişkin biriyse...

Yukarıda sıralanan sorular "Bisiklet Hırsızları" filmini izlemeden önce, filmin adından hareketle filmde işlenebilecek olduğu düşünülenlerle filmin gerçekte işlediği arasındaki uyumsuzluğa dikkat çekmek için sıralandı. Fakat bu uyumsuzluk filmin tam da başarısını ifade etmektedir. Nedir bu başarı? Hırsız ve bisiklet isimlerinin aklımızda oluşturduğu ilk sanının filmden sonra dumura uğratılmasıdır. Hırsızlığın kategorik bir suç ve bisikletin çocukluğa has bir oyuncak/araç olmaktan çıkması; şüphesiz bir sanatçının, bizim şeylerle evveliyette kurduğumuz ilişkinin sarsılmasının başarısını ifade eder. Sanatçı ya şeyleri ya da şeylerin zihnimizdeki imgelerini değiştirmekle iş görür dersek, sanatçının kendine atfettiğinin ötesini

Devamını oku

Warm Bodies (2013): Ötekinin Zombi Sunumu

06 Nisan, 2013 / yazar: Demet Öztürk / Eleştiriler

Önceleri korku ritüelleri olarak beynimize hapsolan vampir, zombi misali doğaüstü varlıklara, egemen ideolojik aygıtların sunumuyla pek çoğumuz aşinadır. Yine bir doğaüstücülükle karşımıza çıkan Hollywod sineması, klasik anlatı tarzına uygun olarak bir zombi hikayesi daha uyarlamıştır izleyicilerine.

Isaac Marion’un “Sıcak Bedenler” ismiyle raflarda yer alan kitabından uyarlanan Sıcak Kalpler (Warm Bodies)’in senaryosu ve yönetmenliği Jonathon Levine’e ait. Filmin başrollerinde ise Nicholas Hoult ve Teresa Palmer yer almakta. Filmin asıl sürprizi ise bana göre John Malkovich’tir. Malkovich var diye heyecanlanılmasın, çünkü filmde sevenlerini tatmin edici bir rolle yer almamakta.

Devamını oku

« İlk ‹ Önceki 141 142 143 144145146 147 148 Sonraki ›

Yönetmen Sineması: Agnès Varda

19 Ocak, 2019 / yazar: İlayda Bıyıklı

Sanat tarihi okuduktan sonra, sanat hayatına aslen fotoğrafla başlayan Belçika asıllı Fransız yönetmen Agnès Varda, ...
Yönetmen Sineması: Alfred Hitchcock

30 Aralık, 2018 / yazar: Demet Öztürk

Çok sevdiğim bir söz var “Mantık sıkıcıdır.” Alfred Hitchcock dünya sinema tarihinin en önemli ve biricik ...
Yönetmen Sineması: Abdellatif Kechiche

28 Kasım, 2017 / yazar: İlayda Bıyıklı

Çok sıkıcı görünen senaryoları dahi izlenebilir derecede, doğallığını yitirmeden görselleştirebilen, filmlerini ...
Yönetmen Sineması: Metin Erksan

14 Kasım, 2017 / yazar: Demet Öztürk

Metin Erksan, Türk Sineması’nın en çok tartışılan ve sansüre maruz kalan, buna rağmen dönemindeki filmlerden farklı ...
Yönetmen Sineması: Jane Campion

07 Kasım, 2017 / yazar: Dilan Salkaya

Uzun metrajları bir yana, adını son dönemde en çok Top of the Lake dizisi ile duyduğumuz Yeni Zelandalı yönetmen ...