Cinerituel Anasayfa - Cinerituel

Rossellini’s War Trilogy (1945-1948): Gerçeğe Bakabilmek

17 Nisan, 2013 / yazar: Teksin Begeç / Eleştiriler, İtalyan Yeni Gerçekçiliği, Klasik Filmler, Savaş Temalı Filmler, Sinemada Üçlemeler

İtalya’da faşist iktidar zamanında Hollywood filmlerinin taklidi olan, aynı zamanda Mussolini’nin İtalyan İmparatorluğu ülküsünün propagandasını yapan “beyaz telefon” filmlerine karşı bir başkaldırı destanı olan İtalyan Yeni Gerçekçiliği, her ne kadar bazı sinema kuramcılarına göre yol göstericisi olarak Visconti’nin Ossessione filmi gösterilse de oluşumunu Roberto Rossellini’nin savaş üçlemesi ile yaşadı. Üçlemenin ilk filmi Roma, Citta Aperta (Roma, Açık Şehir), gösterime girdiğinde seyirciden ve İtalyan eleştirmenlerden ilgi görmemişti. Fakat film, Fransa’da gösterme girdikten sonra beğenildi ve tüm dünyanın gözü İtalyan Yeni Gerçekçi sinemasına çevrildi.

İkinci Dünya Savaşı’nın oluşturduğu yıkımı ve yoksulluğu sosyolojik bir şekilde ele alan Gerçekçi sinema, birçok kişiye göre siyasal yapıdan

Devamını oku

The Paperboy (2012): Karanlıktan Aydınlığa

14 Nisan, 2013 / yazar: Demet Öztürk / Eleştiriler

“Bence ya çok seveceksiniz ya da nefret edeceksiniz. Gri bir alan yok. Ya benim yarattığım dünyayı anlayıp içine gireceksiniz ya da direnip ‘Hassiktir’ diyeceksiniz.”
Lee Daniels

Pete Dexter’ın 1995 yılında aynı adlı romanından uyarlanarak sinemaya aktarılan film, 1960’lar Güney Floransa’sında geçmekte. Yönetmen koltuğunda, filmin Pete Dexter ile beraber senaryosunu da yazan Lee Daniels var. Bir anlatıcı eşliğinde izlemeye başladığımız film, çıkış noktası olarak işkenceci bir şerifin öldürülmesi ve bu cinayetten idama mahkum edilen bir adamın suçsuzluğunu ispat etmek isteyen gazeteciler ve mektup arkadaşlığıyla evlenmek üzere olduğu

Devamını oku

Sciuscia (1946): Pozitif Manipülasyon

13 Nisan, 2013 / yazar: Konuk Yazar / Eleştiriler, İtalyan Yeni Gerçekçiliği, Klasik Filmler

Konuk Yazar: İbrahim Altunkes

Gösterilebilecek tüm ‘pozitif manipülasyon’un yer aldığı Sciuscia; İtalyan yeni gerçeklik akımının neden bir noktadan sonra ilerleyemeyip kendini imha ettiğine dair (tarzları farklı olsa da Riso amaro’yu da gösterebiliriz) ‘iyi’ bir sorun-kaynak filmi sayılabilir. Entelektüel bakış yoksunluğu, filmin suç-ceza tandansında gelişen her nakşında kendini gösteriyor. Bir yeni gerçekçilik filmi olması için gösterilen tüm bu imaj çabasına rağmen politik eksenin doğrudan olması; izleyicinin seyirlik beklentisinden başka hiçbir odağın dikkate almayacağını bağıra çağıra söylüyor adeta. Yine miktar ve muhteviyat açısından kısmen de olsa değindiği bütün sosyal tabanlı sorunlar realize edilmemiş olduğundan; (veya realize edilmiş fakat sunum açısından vitrin odaklı bir düşünüş stiliyle perdeye aktarıldığından) filmin periyodik olarak her sahnesinin kendini bıktırır tarzda hareketli bir

Devamını oku

Beasts of the Southern Wild (2012): Bilinenden Farklı Bir Dünya

12 Nisan, 2013 / yazar: Konuk Yazar / Eleştiriler

New Orleans’ da hayal ürünü bir dünya olan The Bathtub bölgesinde doğanın sunduğu imkânlarla yaşamaya çalışan insanların hikâyesini konu edinen Beasts Of The Southern Wild (Düşler Diyarı), Amerikalı yönetmen Benh Zeitlin’in ilk uzun metraj yapımı. Film yönetmenin yazdığı bir hikâye olarak başlamış yolculuğuna, daha sonra Lucy Alibar’ın oyunuyla birleştirilmiş ve bizlere sunulmuş.

Evrenin birbirini tamamlayan tüm uzantılarına gönderme yaparak ilk adımlarını atıyor Düşler Diyarı. Bu yüzden daha ilk dakikalarda çok farklı bir anlatım tarzı ve hikâye ile karşılaşacağımızı anlıyoruz. Başlar başlamaz bizi içine çekmeyi başarıyor ve genel hatları ile doğanın içinde sakladığı hayatların hiç kimseye muhtaç olmadan

Devamını oku

Ossessione (1943): Duygu ve Sosyal Gerçekçilik

11 Nisan, 2013 / yazar: Konuk Yazar / Eleştiriler, İtalyan Yeni Gerçekçiliği, Klasik Filmler

Sinema için romandan film uyarlamak çok belalı bir iştir. Hem yazarını, hem okuyucusunu hem de sinema seyircisini memnun eden çok az roman uyarlaması vardır. Luchino Visconti ise sanırım, sinemaya uyarladığı tüm romanlardan alnının akıyla çıkan tek yönetmendir. Filmografisine baktığımızda çoğunlukla roman uyarlamaları ile karşılaştığımız Visconti’nin, yine bir roman uyarlaması olan ilk filmi Ossessione üzerine burada konuşacağız.

Aristokrat bir aileden gelmesine rağmen, koyu bir sosyalisttir Visconti. Bunu da haliyle filmlerine yansıtmıştır. Ailesinin tutucu olması nedeniyle kaçmanın yollarını arayan Visconti, çeşitli işlerden sonra, 30lu yaşlarında Fransa’ya gider ve burada Jean Renoir’in yardımcısı olarak çalışmaya başlar. Geç başladığı sinema serüvenini Hollywood da devam ettirmek ister ancak

Devamını oku

« İlk ‹ Önceki 140 141 142 143144145 146 147 148 Sonraki ›Son »

Yönetmen Sineması: Agnès Varda

19 Ocak, 2019 / yazar: İlayda Bıyıklı

Sanat tarihi okuduktan sonra, sanat hayatına aslen fotoğrafla başlayan Belçika asıllı Fransız yönetmen Agnès Varda, ...
Yönetmen Sineması: Alfred Hitchcock

30 Aralık, 2018 / yazar: Demet Öztürk

Çok sevdiğim bir söz var “Mantık sıkıcıdır.” Alfred Hitchcock dünya sinema tarihinin en önemli ve biricik ...
Yönetmen Sineması: Abdellatif Kechiche

28 Kasım, 2017 / yazar: İlayda Bıyıklı

Çok sıkıcı görünen senaryoları dahi izlenebilir derecede, doğallığını yitirmeden görselleştirebilen, filmlerini ...
Yönetmen Sineması: Metin Erksan

14 Kasım, 2017 / yazar: Demet Öztürk

Metin Erksan, Türk Sineması’nın en çok tartışılan ve sansüre maruz kalan, buna rağmen dönemindeki filmlerden farklı ...
Yönetmen Sineması: Jane Campion

07 Kasım, 2017 / yazar: Dilan Salkaya

Uzun metrajları bir yana, adını son dönemde en çok Top of the Lake dizisi ile duyduğumuz Yeni Zelandalı yönetmen ...