Klişeleri Sevenlere + 1 – 1
Muazzam görüntüleri, çekim kalitesi ve sinematografisiyle adeta uzun metraj bir film ya da filmin bir kesitiymiş gibi kendini izlettiren “Alone Time” sanki gerçekten de uzun metraj bir filmin bir parçasıymışçasına kendi öznelliğinden uzak kalmış.
Gerek seçilen konu gerekse konunun işleniş şekli klişenin göbeğinden gelmekte. Yalnızlık teması işlenirken herhangi bir yaratıcı öge kullanılmamış olması, hemen hemen her filmde gördüğümüz şekliyle işleniyor olması özellikle Holywood sinemasında gördüğümüz sahte, derinliği olmayan filmlerin izleyiciyi manipüle edişi, seyircinin de içler acısı bir şekilde filme kendini adapte edişi ve git gide derinliğini kaybeden yüzeysel hayatların yaşanışına bu defa kısa bir ayna halinde.
Yalnız hissedilmesi gereken karakterin filmin belirli anlarında izleniyormuş izlenimi veriliyor oluşu finaldeki sürprizin etkisini düşürmekte. Ve konuyu gerçek bir hikayeden alması en fazla “vay, enteresan hikâyeymiş” dedirttirmekte.
Konuk Yazar: Eren ERGÜN
Cineritüel’e yazıları ile katkıda bulunan konuk yazarlarımızın ortak hesabıdır.
